Νέα δημοσιογραφία vs παραδοσιακή – Τα καλά και τα κακά των δύο

Aκατάπαυστη ενημέρωση, απο παντού και 24 ώρες την ημέρα…! Βλέπουμε ολοένα και περισσότερο να κορυφώνεται η δόξα των ενημερωτικών site, blogs και γενικότερα έχει αυξηθεί η παροχή ενημέρωσης μέσω του διαδικτύου. Οι ανησυχίες  είναι ποικίλες και αυξάνονται  όσο πάει και περισσότερο, ειδικότερα από τα παλαιότερα μέσα. Ο τύπος,  φαίνεται να έχει αισθανθεί(και δικαίως) αυτή την απειλή των νέων μέσων, αφού καθημερινά η “νέα δημοσιογραφία” αναπτύσσεται ραγδαία.

Γιατί οι πολίτες  προτιμούν και επιλέγουν αυτού του είδους τη δημοσιογραφία ; Mήπως γιατί γίνεται με πλήρης ελευθερία και καμία πολιτική, οικονομική εξάρτηση ; ή γιατί το βρίσκουν ως μια εύκολη και γρήγορη αναζήτηση ειδήσεων ;

Η χρήση των κοινωνικών μέσων δικτύωσης δίνουν  νέες ευκαιρίες σε όσους θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι, καθώς τους παρέχουν ένα εναλλακτικό μονοπάτι 

Το Διαδίκτυο έχει κάνει πολύ πιο φτηνή την παραγωγή και διανομή πληροφοριών. Το ότι δεν μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε δημοσιογράφος μέσω του διαδικτύου, εν μέρει, είναι σωστό  αφού όπως διδασκόμαστε, δημοσιογράφος είναι αυτός ο σοβαρός επαγγελματίας που σέβεται πρώτα απ’  όλα τον εαυτό του, τους πολίτες και την νοημοσύνη τους,  έχει ήθος, αξιοπρέπεια,  διακρίνεται από υπευθυνότητα και αμεροληψία.

Επομένως, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε πολίτης  που θα αναρτήσει ειδήσεις μέσω διαδικτύου να θεωρείτε δημοσιογράφος. Παρόλα αυτά, ορισμένοι μπορεί και να εξελιχθούν μέσω αυτών των site και να αναδειχθούν, ως άξιοι δημοσιογράφοι και πραγματικά να τηρούν την δημοσιογραφική δεοντολογία. Άρα, σε αυτό το είδος της λεγόμενης νέας δημοσιογραφίας, μπορεί να έχουν οι πάντες την δυνατότητα να εισέλθουν, λίγοι είναι όμως αυτοί που θα διακριθούν.

Στην «παλαιά» δημοσιογραφία τηρείται ο όρος της δημοσιογραφικής δεοντολογίας ;

Ο ανταγωνισμός μεταξύ έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι εμφανής. Δημοσιογράφοι παλαιών μέσων λοιπόν, υποστηρίζουν  ότι όλοι αυτοί που γράφουν στο διαδίκτυο δεν διακρίνονται από  ήθος, αντικειμενικότητα και την απαιτούμενη σοβαρότητα. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Είναι τόσο σωστοί, τόσο αντικειμενικοί, τόσο ηθικοί οι δημοσιογράφοι στον Τύπο; Αρκετοί αμφισβητούν κάτι τέτοιο και αυτή η μερίδα ανθρώπων, είναι που καταφεύγει στην δημιουργία δημοσιογραφικών επιχειρήσεων σε blogs,  ή στην ενημέρωση από τα κοινωνικά δίκτυα.

Επομένως, μπορεί να κατηγορείται αυτός ο αριθμός ατόμων, όμως ενδεχομένως να είναι αυτοί που σιχάθηκαν την πολιτικό-κομματική εξάρτηση των ΜΜΕ.  Είναι επόμενο, όταν ο πολίτης αντιληφθεί ότι υποτιμάνε  την νοημοσύνη του και ότι τα γεγονότα, παρουσιάζονται από κάθε εφημερίδα με βάση την πολιτική της γραμμή, να αναζητήσει εναλλακτικά μέσα για την πληροφόρηση του.

Έτσι λοιπόν, ο αναγνώστης επιλέγει να ενημερώνεται από το διαδίκτυο λανθασμένα ή μη, γιατί γνωρίζει ότι εκεί αυτοί που γράφουν, γράφουν με την φωνή τους και δεν υπόκεινται από καμία εξουσία. Αποτέλεσμα αυτού,  πολλές φορές να παραπληροφορούνται. Δεν μπορούμε να επιρρίπτουμε ευθύνες στους πολίτες γιατί επιλέγουν να ενημερώνονται από τα νέα μέσα, από την στιγμή που εμείς, δεν τους παρέχουμε αυτά που ζητούν. Την αλήθεια. Έτσι, καταφεύγουν στο διαδίκτυο, που δεν σημαίνει ότι αυτό επειδή δεν ελέγχεται από «μεγάλους» γράφει αλήθειες. Αντιθέτως, εξαιτίας του ότι γράφει όποιος θέλει, ό, τι θέλει και   ό, τι ώρα θέλει δεν μπορεί να θεωρείται τόσο αξιόπιστο μέσο για άντληση πληροφοριών.

Ελάχιστοι είναι δυστυχώς οι δημοσιογράφοι που θεωρούν ότι το επάγγελμα που ασκούν πρέπει να ενσαρκώνει «τη φωνή του λαού στους διαδρόμους της εξουσίας.»

Όπως είπε και ο ο καθηγητής Robert Picard, Διευθυντής του Ινστιτούτου Έρευνας Reuters του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, «χρειάζεται να είμαστε ανοιχτοί στους τόσους διαφορετικούς τρόπους που μπορεί να ασκηθεί η δημοσιογραφία.»

Συμπερασματικά, ή νέα δημοσιογραφία δεν πρέπει να θεωρείται απειλή αλλά να είναι καλοδεχούμενη, φτάνει όμως να ασκείτε με τον σωστό τρόπο! Ας συνειδητοποιήσουμε  ότι  για να επιβιώσει ο Τύπος, δεν φτάνει μόνο να συμβιβαστεί με την νέα αυτή κατάσταση της τεχνολογίας, γιατί έτσι μόνο δεν θα τα καταφέρει. Αυτό που χρειάζεται, είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αναγνωστών  και όχι κάθε εφημερίδα να έχει μια ταμπέλα ότι ανήκει σε αυτό το κόμμα, ή έχει αυτές τις κυβερνητικές εξαρτήσεις. Παρόλο που δηλώνουν όλες ανεξάρτητες, αυτό τυγχάνει αμφισβήτησης από πολλούς.

Γι ‘αυτό προτιμότερο θα ήταν, να αναλογιστούμε λίγο για το τι αναζητά ο πολίτης και όχι να του ρίχνουμε ευθύνες επειδή επιλέγει την ενημέρωση του διαδικτύου. Από την στιγμή που υπηρετείς αυτό το επάγγελμα, οφείλεις να ασκείς αξιόπιστη δημοσιογραφία και όχι να βολεύεσαι  σε ψεύτικες αλήθειες

Έλενα Ματθαίου