Για την κάθε μητέρα ξεχωριστά… Χρόνια πολλά!

Μητέρα, η πιο ιερή λέξη. Αξίζει πραγματικά να υπάρχει μια τέτοια μέρα σαν και αυτή, αφιερωμένη εξαιρετικά σε όλες τις μανούλες του κόσμου.

Χρόνια πολλά σε όλες αυτές τις γυναίκες, που παλεύουν καθημερινά για να μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους.  Σε όλες αυτές τις γυναίκες που στέκονται βράχοι απέναντι σε όποια δυσκολία, προκειμένου να μην λείψει τίποτα στην οικογένεια τους.

Χρόνια πολλά και σε αυτές που είναι μάνα και πατέρας μαζί.

Πολλές φορές, δεν αναγνωρίζουμε τις αμέτρητες θυσίες που κάνουν οι μητέρες μας, για να έχουμε εμείς μια καλύτερη, μια πιο ευτυχισμένη και καθώς πρέπει ζωή. Ξεχνάμε να τους πούμε πόσο πολύ τις αγαπάμε, ξεχνάμε να πούμε ένα συγνώμη για τις χιλιάδες φορές που έκλαψαν για μας, που πόνεσαν, που ξαγρύπνησαν.

Η μάνα είναι αυτή που πάντα θα μας αγαπάει. Αυτή που θα μας στηρίζει και θα μας καθοδηγεί στον σωστό δρόμο. Αυτή που θα μας προστατεύει από κάθε κακό. Αυτή που θα συμμερίζεται την χαρά, την λύπη, τον φόβο, τις ανασφάλειες μας. Αυτή και μόνο αυτή, με υπομονή, στοργή και αγάπη μας βοηθά να εκλογικεύουμε μια κατάσταση, να ζυγίζουμε πιο σωστά τα πράγματα, να αγαπάμε, να συγχωράμε και να απαντάμε στην κακία με καλοσύνη.

Κάθε μητέρα, κουβαλά και τον δικό της σταυρό και αυτό θα το καταλάβουμε μόνο όταν προσπαθήσουμε έστω και λίγο, να μπούμε στη θέση της. Να συνειδητοποιήσουμε, ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να αναλάβεις τον ρόλο της μάνας. Κάθε γυναίκα που έχει αυτό τον τόσο απαιτητικό ρόλο, αξίζει τον σεβασμό και την αγάπη μας. Πείτε της ένα ευχαριστώ, το αξίζει.

Ευχαριστώ, για όσα πέρασες για μένα, για να με μεγαλώσεις με αρχές και αξίες. Που με έμαθες να επιβιώνω σε αυτό τον ύπουλο κόσμο. Ευχαριστώ, που εστιάζεις περισσότερο στα κακά μου παρά στα καλά  μου, γιατί έτσι με μαθαίνεις να πεισμώνω και να γίνομαι ένας καλύτερος άνθρωπος.

Δεν έχουμε παρά να τις θαυμάσουμε για την ψυχική τους δύναμη…

Αξίζει να της δίνουμε έστω και λίγο από τον χρόνο μας κάθε μέρα… Να της λέμε ένα συγνώμη, ένα ευχαριστώ.  Το ίδιο θα περιμένουμε κι εμείς, από τα παιδιά μας, όταν κάποτε πλησιάσει και η δικιά μας σειρά. Μόνο τότε θα καταλάβουμε πραγματικά. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι δεν θα την έχουμε για πάντα…

της Έλενας Ματθαίου