Από μικρά παιδιά οι γονείς μας , μας μεγάλωσαν με κάποιες αξίες και ιδανικά. Μας δίδαξαν το σωστό και το λάθος, το τι είναι δίκαιο και άδικο, ως επίσης μας έμαθαν το να κάνουμε πάντοτε το σωστό και να μην πληγώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Άθελα τους όμως, μας έμαθαν τον Καρνισμό και τον σπισισμός, ένα είδος ρατσισμού όπου για τους περισσότερους είναι δύο όροι άγνωστοι.
Αρχικά, ας εξηγήσουμε τι είναι καρνισμός και σπισισμός. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τρώμε κοτόπουλο και όχι ποντίκια; Και γιατί πίνουμε γάλα αγελάδας και όχι σκύλου; Δεν θέλουμε να βλέπουμε τα ζώα να υποφέρουν και παρόλα αυτά, τα σκοτώνουμε και έπειτα τα τρώμε. Συμμετέχοντας σε ένα βίαιο και καταπιεστικό σύστημα, οι άνθρωποι αγνοούν την αντιφατική φύση τέτοιων παράλογων πρακτικών. Ο καρνισμός λοιπόν, περιγράφει το αόρατο σύστημα πεποιθήσεων που μας προδιαθέτει να τρώμε συγκεκριμένα ζώα. Η ιδεολογία βλέπει την ευρεία αποδοχή της κατανάλωσης κρέατος ως «φυσική», «φυσιολογική» και «απαραίτητη». Συμμετέχοντας λοιπόν, σε ένα βίαιο και καταπιεστικό σύστημα, οι άνθρωποι αγνοούν την αντιφατική φύση τέτοιων παράλογων πρακτικών. Όποτε βλέπετε ένα παπαγάλο σε κλουβί, ένα χρυσόψαρο σε γυάλα ή ενυδρείο, ή ένα σκυλί με αλυσίδα, βλέπετε σπισισμό. Εάν πιστεύετε ότι μια μαϊμού έχει λιγότερο δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία από μια αλεπού ή έναν άνθρωπο, ή θεωρείτε τους ανθρώπους ανώτερους από άλλα ζώα, είστε σπισιστές. Εάν επισκέπτεστε ζωολογικούς κήπους, φοράτε δέρμα αγελάδων και τρίχες προβάτων, τρώτε σάρκα, αυγά, ή προϊόντα αγελαδινού γάλακτος, φέρεστε σπισιστικά. Έτσι ακριβώς ορίζονται αυτοί οι δύο όροι.
Προσωπική μου άποψη, είναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος της δύσης, που δεν αηδίασε στο άκουσμα του φεστιβάλ του «Yulin festival», την καλοκαιρινή γιορτή που συνοδεύεται από την κατανάλωση κρέατος σκύλου, κάθε Ιούνιο στην Κίνα. Ακόμα θυμάμαι συζήτησης με φίλους και συγγενείς να βρίζουν τους κινέζους στο άκουσμα ότι τρώνε σκυλιά, στολίζοντας τους με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Αλλά, όταν τους επισυνάπτεις τις δικές τους παραδόσεις, όπως για παράδειγμα το αρνί που τρώμε το Πάσχα, σε κοίταζαν με ένα απλανές βλέμμα και άλλαζαν αμέσως συζήτηση.
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αντίθετοι με τον βασανισμό και την κακοποίηση των ζώων, την ίδια στιγμή ωστόσο, τρώνε διάφορα είδη ζώων που διαθέτουν τόσο νοημοσύνη όσο και την δυνατότητα να αισθάνονται.
Δυστυχώς, βρισκόμαστε σε ένα κόσμο γεμάτο σφαγεία, με κατακρεουργημένα ζώα , καταστήματα τροφίμων με διαμελισμένα όντα , καταστήματα ρούχων που πουλάνε τις σάρκες τους ,εστιατόρια που πουλάνε ψυχές .
Μια γνωστή δικαιολογία, που χρησιμοποιείται, είναι πως δεν το έκανα εγώ αλλά ο χασάπης και αν σταματήσω να τρώω κρέας δεν θα γίνει κάτι αφού θα τρώνε οι άλλοι. Αυτό είναι μια δικαιολογία , με το να αγοράζεις κρέας προτρέπεις τις βιομηχανίες να παράγουν όλο και περισσότερο κρέας. Πρέπει να σκέπτεσαι ότι πολλά πράγματα στον κόσμο άλλαξαν, επειδή κάποιοι άνθρωποι τόλμησαν να πουν όχι στο σύστημα . Η Ρόζα Παρκς ,για παράδειγμα άλλαξε την στάση των λευκών απέναντι στους μαύρους, για τα λεωφορεία επειδή αρνήθηκε να σηκωθεί για να καθίσει λευκός.
Αξίζει όλη αυτή η
θυσία για να ικανοποιούμε τους γευστικούς μας κάλυκες; Όσο και να θέλεις η αλήθεια δεν κρύβεται .
Μπορεί να μην βλέπεις την ώρα της σφαγής αλλά το ότι ξέρεις σε κάνει συνένοχο
από αυτόν που σκοτώνει για να φας εσύ όσο μακριά και αν είναι το σφαγείο άλλα
πιο κοντά σου είναι.
Τελειώνοντας θέλω να κλείσω με μια φράση του μεγάλου έλληνα φιλόσοφου και
πατέρα της χορτοφαγίας Πυθαγόρα «Όσο ο
Άνθρωπος συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας των κατώτερων ζώντων όντων
δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι κατασφάζουν τα
ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπείρει τον καρπό του
φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη».
Του Άριστου Αρέστη
Δευτεροετής φοιτητής στο Πρόγραμμα Σπουδών «Δημοσιογραφία με Δημόσιες Σχέσεις» του KES College.
