Απόλαυσε το χάος των σκέψεων σου και άσε το μυαλό να κάνει τα ταξίδια του

της Έλενας Ματθαίου.

“Το μόνο μέσο για να δυναμώσεις τη διάνοια σου είναι να μην έχεις κατασταλάξει για τίποτε, να αφήνεις το μυαλό σου να είναι ένα πανηγύρι για όλες τις σκέψεις.” John Keats

Νύχτες ολόκληρες άυπνος, να μην ξέρω πώς να σταματήσω το μυαλό να τρέχει. Γυρίζω δεξιά αριστερά και δεν ξέρω τι μου φταίει! Δύσκολο θέμα να προσπαθείς να σταματήσεις ρε παιδάκι μου να σκέφτεσαι έστω και λίγο. Και ποιου δεν έχει τύχει ; Ακόμη και στον ύπνο, λειτουργεί το υποσυνείδητο. Και άντε να καταλάβεις πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και τα γιατί! Τι σου είναι το μυαλό του ανθρώπου.

Είναι αυτές οι σκέψεις που έρχονται στο μυαλό μα δεν μπορείς να διώξεις. Γιατί απλά είναι στιγμές που θες να επεξεργαστείς, να επαναφέρεις στη μνήμη σου, να θυμηθείς κάποια γεγονότα, να βιώσεις ξανά κάποιες καταστάσεις με τη σκέψη και μόνο, να χαμογελάσεις με αυτές, να κλάψεις, να θυμώσεις, ν’ αναπολήσεις .

Το απόλυτο χάος που λέμε!

Και κάπου σε αυτό το ταξίδι του μυαλού(που χάνεσαι) έρχονται διάφορες εικόνες. Όμορφες μα και άσχημες. Εικόνες που σε θυμώνουν, σε πεισμώνουν και γενικότερα σου ξυπνούν διάφορα συναισθήματα.

Άνθρωποι που πέρασαν στη ζωή σου απλά για να περάσουν. Φιλίες που ξεχάστηκαν στα χρόνια χωρίς να ξέρεις το γιατί. Άτομα που σε πλήγωσαν είτε με λόγια είτε με πράξεις είτε με όσα δεν έκαναν. Άτομα που εσύ πλήγωσες και έχεις μετανιώσει. Λόγια που ειπώθηκαν, λόγια που αναιρέθηκαν. Επιπολαιότητες, απλά για να τις κάνεις.

Στιγμές που ένιωσες έντονα την κακία των άλλων αλλά κι εσύ έγινες κακός. Αναπάντητα ερωτήματα. Φορές που αηδίασες την υποκρισία, την διπλοπροσωπία, τα ψεύτικα λόγια και όμως κι εσύ έγινες διπλοπρόσωπος και πολλά άλλα που μισείς.

Οι σκέψεις σου τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι εσύ αφήνεις την μία σκέψη στη μέση και τρέχεις στην άλλη. Τι παιχνίδια του μυαλού κι αυτά δηλαδή. Τρελά και ανάποδα! Και συνήθως όλη αυτή η ζάλη να συμβαίνει μόλις αποφασίσεις να πας για ύπνο !

Στιγμές που τα έβαλες με τον εαυτό σου. Στιγμές που γέλασες αντί να κλάψεις. Σώπασες αντί να φωνάξεις. Όλα αυτά στριφογυρίζουν στο μυαλό σου.. Και τελικά δεν καταλήγεις πουθενά. Απλά τα κουβεντιάζεις λίγο με εσένα και ξανά απότομη προσγείωση!  Παρελθοντολογούμε ναι, δεν θα μας βγει σε καλό.Το έχουμε ανάγκη όμως που και που, όσα κι αν λένε για το παρελθόν. Καλά είναι να το κοιτάζεις καμιά φορά έτσι για να αναθεωρείς λιγάκι. Να μετράς τα λάθη που έκανες και να γίνεσαι καλύτερος. Λέω εγώ τώρα…!

Δεν θα αφήσω να με νικήσει όλη αυτή η αρνητικότητα . Δεν δέχομαι την ήττα σε τέτοια θέματα και δεν θα με πάρει καμία άσχημη σκέψη από κάτω. Όχι δεν την πάω καθόλου την αρνητικότητα. Κι ας μου κάνει κουμάντο πολύ συχνά στη ζωή. Εγώ θα βλέπω θετικά το καθετί, όσο άσχημο κι αν μοιάζει. Θα κάνω άσπρο το μαύρο. Θα αντικαθιστώ το μίσος με την αγάπη. Την κακία με καλοσύνη. Την αχαριστία με ευγνωμοσύνη. Τον θυμό με την ηρεμία. Τις πληγές, με τις αξίες μου. Θα βλέπω τη ζωή όπως αυτή θέλω να με βλέπει και δεν θα αφήσω να υπερνικήσει αυτό που μέσα μου λέει να κρατάω κακία αλλά ούτε και ο υπερβολικός ρεαλισμός. Γιατί κερδισμένος σίγουρα δεν θα βγω. Μάλλον ηττημένος θα είμαι μετά. Ποιος γουστάρει την ήττα;

Και κάπου εκεί στο τέλος κάθε ταξιδιού, διαπιστώνεις ότι με τον καιρό μόνο τα καλά μένουν για να θυμάσαι ! Εξαρτάται βέβαια και τι εσύ επέλεξες να κρατήσεις..

Γι’ αυτό λοιπόν άσε το μυαλό να ταξιδεύει όπου και όσο θέλει! Μην βάζεις όρια στις σκέψεις σου. Βάλε σε ο,τι άλλο θες εκτός σε αυτές. Και να θέλεις να τις βάλεις σε τάξη δεν μπορείς. Είναι στη φύση τους ελεύθερες, τρελές, ανισόρροπες και αγενής. Δεν περιμένουν κάλεσμα έρχονται απρόσκλητες. Δεν ξεχωρίζουν την λογική και αυτό είναι η ομορφιά τους. Σκέψεις καλές κακές περίεργες, ανεξήγητες, ξηγημένες. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας και διαμορφώνουν καμιά φορά και τον χαρακτήρα μας.

“Το τέλος έρχεται όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας. Είναι το τέλος της πραγματικής σκέψης και η απαρχή της τελικής μοναξιάς. ” Eric Hoffer

Καλά ταξίδια λοιπόν…!