48 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ Κανείς δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται.

48 ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την στυγνή τουρκική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. 48 χρόνια, που οι πληγές της εισβολής είναι ανοιχτές και ακόμη αιμάσσουν. Που τα ερωτήματα για το τι έχουν απογίνει οι δικοί μας άνθρωποι παραμένουν ακόμα αναπάντητα. Που δυστυχώς, μετά λύπης διαπιστώνουμε ότι η λέξη αγνοούμενος, σιγά – σιγά αφαιρείται από το λεξιλόγιο μας ενώ παίζουμε με τις λέξεις ομοσπονδία, συνομοσπονδία, κτλ.

Εκατοντάδες μητέρες, σύζυγοι, παιδιά, αδέρφια περιμένουν. Περιμένουν, με μια φωτογραφία στο χέρι για να τους πει κάποιος τι απέγιναν οι δικοί τους άνθρωποι. Που τον μαύρο Ιούλιο του 74΄ κάποιοι αποφάσισαν να ξεπουλήσουν την πατρίδα μας, με μεγάλη ευκολία χωρίς να ντρέπονται, χωρίς ενοχές, χωρίς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της καταστροφής.
Αυτή η μέρα, δεν πρέπει να αποτελεί για εμάς μια τυπική τελετή, θεωρώντας ότι μόνο με τον τρόπο αυτό εκπληρώνουμε το χρέος μας απέναντι στη μοιρασμένη μας πατρίδα και απέναντι σε μια ολόκληρη γενιά που προδόθηκε με τον πιο αισχρό τρόπο, αλλά θα πρέπει, επιτέλους, το εθνικό μας ζήτημα να μπει στις σωστές του βάσεις χωρίς λογοπαίγνια και επικοινωνιακά παιχνίδια.

Το κυπριακό πρόβλημα είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής με όλα τα επακόλουθα. Αγνοούμενοι, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι, καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, προσπάθεια εξαφάνισης της ελληνικής μας ταυτότητας και συνείδησης. Όσο όμως κι αν προσπαθούν οι κατοχικές δυνάμεις να παραχαράξουν την ιστορία ας γνωρίζουν πως στα σπλάχνα της γης μας πάντα θα υπάρχει μια αρχαία ελληνική κολώνα και ένας σταυρός που θα μαρτυρούν εις τους αιώνας την ελληνικότητα του τόπου μας.

Τέλος, χρέος μεγάλο έχουμε εμείς οι νέοι που θα πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη μας για τα δεινά της πατρίδας γιατί αλίμονο μας, αν εμείς η νέα γενιά ξεχάσουμε προβάλλοντας τη δικαιολογία ότι τα χρόνια πέρασαν, τη σημασία έχει να θυμόμαστε όλα όσα έγιναν τότε. Κι όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να στρέψουν αλλού την προσοχή μας οφείλουμε να σταθούμε αντάξιοι όσων έδωσαν για την πατρίδα μας ότι πολυτιμότερο είχαν. Τη ζωής τους.

Ας τους έχουμε πάντα φωτεινό παράδειγμα στη μνήμη μας!